miotła z harrego pottera
Ta strona wygrała 48. Artykuł Miesiąca. Została dopracowana przez użytkownika Caairo11!Konkurs ma na celu ulepszenie artykułów pod względem tekstu i szaty graficznej. Pierwszy wystartował w czerwcu 2013 roku. Więcej o projekcie można przeczytać na stronie projektu i regulaminie konkursu. Miotły (ang. Broomstick) — środek transportu w świecie czarodziejów. Historia[] Jak dotąd nie wynaleziono zaklęcia, które pozwalałoby czarodziejom latać we własnej postaci[1]. Zdolność taką posiadają animagowie przemieniający się w stworzenia latające, lecz jest to umiejętność wyjątkowo rzadka. Czarodziej może również latać, gdy zostanie transmutowany w jakieś latające stworzenie, lecz wtedy nie zachowa swojej własnej osobowości, i natychmiast zapomni, dokąd chciał polecieć. Lewitacja pozwala unieść się w powietrze, lecz tylko na wysokość 5 stóp, i nie można przy jej pomocy pokonywać znacznych odległości. Ponieważ czarodzieje, podobnie zresztą, jak i mugole[2] pragnęli od dawien dawna wzbić się przestworza i swobodnie w nich latać, musieli posłużyć się jakimś narzędziem. W odróżnieniu jednak od mugoli mogli do tego wykorzystać magię. Początki miotlarstwa[] Żyjący często wśród mugoli czarodzieje starali się zachować w tajemnicy nie tylko swą odmienność, ale również posiadane umiejętności. Jest oczywiste, że gdyby mugole się o nich dowiedzieli, zapragnęliby ich dla siebie, a to oznaczałoby koniec świata czarodziejów z jego odmiennościami. Dlatego też czarodzieje, na długo przed uchwaleniem Międzynarodowego Kodeksu Tajności w 1629 roku, starali się zachować w tajemnicy swoje umiejętności, a jedną z nich było latanie. Gdy już opanowali tę umiejętność, musieli odpowiednio zakamuflować przed mugolami to, na czym latali. Ich wybór padł na miotłę z trzech powodów: Po pierwsze, obecność miotły nie dziwi w żadnym domu, mogła stać nawet na widoku, i nie budziło to niczyich podejrzeń. Po drugie, miotły nie były przedmiotami cennymi, tak więc nie istniało ryzyko, że jakiś mugolski złodziej je ukradnie, i w ten przypadkowy sposób pozna tajemnicę. Po trzecie, były lekkie i łatwe do przenoszenia. Portret mężczyzny na latającym dywanie Dlatego też to na miotłę padł wybór w momencie, gdy czarodzieje poznali zaklęcia, umożliwiające zmuszanie nieożywionych przedmiotów do latania. Czarodzieje ze Wschodu wybrali do tego celu dywan, który w ich kulturze był bardzo popularny, z tych samych powodów, dla których czarodzieje zachodni, przede wszystkim europejscy, woleli miotłę. Nie jest znana data pierwszego lotu na miotle. Najstarszym materialnym dowodem dotyczącym latania na miotłach jest ilustracja z pewnego iluminowanego niemieckiego manuskryptu, datowana na rok 962. Widać na niej trzech magów zsiadających z mioteł. Ich miny świadczą o tym, że lot nie był najprzyjemniejszym przeżyciem. Skoro jednak już w 962 roku zilustrowano loty na miotle, świadczyć to musi o tym, że początki lotów były dużo wcześniejsze – oczywiste jest, że dopiero po pewnym upowszechnieniu latania stało się ono na tyle popularne, że wykonywano loty kilkuosobowe. Pierwsze miotły[] Miotła z Muzeum Quidditcha w Londynie Szkocki czarodziej Guthrie Lochrin piszący w XII wieku wspomniał w 1107 r. o „zadku pełnym drzazg” i „nabrzmiałych hemoroidach”, jakich nabawił się podczas krótkiego lotu na miotle z Montrose do Arbroath. Świadczy to o tym, że te najstarsze miotły nie były komfortowe, a latanie na nich nie było przyjemne. Powodem tego była ich bardzo prymitywna budowa, którą doskonale obrazuje średniowieczna miotła wystawiona obecnie w Muzeum Quidditcha w Londynie. Składa się grubej i sękatej rączki z nie polakierowanego jesionu oraz pęku leszczynowych witek przywiązanych topornie do jednego z jej końców. Taka miotła nie była wygodna, nie miała też właściwości aerodynamicznych. W zakresie parametrów lotu też nie imponuje- mogła latać tylko do przodu, i to z jednakową prędkością, wznosić się i opadać oraz zatrzymywać. Wkrótce nastąpił jednak pewien znaczący postęp w sztuce miotlarskiej. Wpływ gier i sportów miotlarskich na rozwój mioteł[] Przykłady wczesnych mioteł. Początkowo latające miotły wykonywane były samodzielnie przez czarodziejów, którzy ich potem używali, lub przez rzemieślników. Ci drudzy wykonywali pojedyncze egzemplarze mioteł, zwykle na zamówienie. Jednakże już w XII wieku czarodzieje nauczyli się wymiany usług, co sprawiło, że produkujący miotły rzemieślnicy zaczęli wykonywać miotły już nie tylko dla siebie lub na zamówienie, ale także na handel. Wymieniali je na inne potrzebne im produkty, np. na eliksiry, a nawet po prostu sprzedawali. To sprawiło, że pojawiło się więcej mioteł produkowanych przez zręcznych rzemieślników, a co za tym idzie, znacznie lepszych od produkowanych samodzielnie przez czarodziejów. Ponieważ naturalną cechą wolnego rynku jest konkurencja, produkowane przez rzemieślników miotły były coraz lepszej jakości- przede wszystkim wygodniejsze i coraz ładniejsze. Latanie na nich już nie było tak bardzo nieprzyjemne jak wcześniej, i wielu czarodziejów zaczęło latać nie tylko po to, by dotrzeć w jakieś konkretne miejsce, ale także dla przyjemności. A jedną z przyjemności, do których mogła posłużyć latająca miotła, była rywalizacja. Już w X wieku rozgrywano w Szwecji doroczny wyścig na miotłach, którego trasa wynosiła nieco ponad 300 mil i wiodła z miejscowości Kopparberg do Arjeplog, częściowo nad rezerwatem smoków. Wyścig ten jest odbywany do dzisiaj, i ma już rangę zawodów międzynarodowych. Skoro czarodzieje decydowali się na odbycie tak długiego lotu, i to w warunkach współzawodnictwa, oznacza to, że przynajmniej niektóre z mioteł produkowanych w tamtych czasach musiały mieć parametry lotu wyższe, niż zwykłe miotły, używane przez czarodziejów na co dzień. Słynne malowidło „Günther der Gewalttätige ist der Gewinner” (Gunther Gwałtownik jest zwycięzcą) z 1105 r. ukazuje wczesnośredniowieczną niemiecką grę miotlarską zwaną stichstock. Zasady tej gry wymagały od zawodników dość dużej sprawności, a przede wszystkim precyzyjnego kierowania miotłami (należało zaostrzonym końcem rączki miotły, przebić smoczy pęcherz, którego bronił obrońca), tak więc nie byłoby możliwe jej rozgrywanie na prymitywnych miotłach, które latały jedynie do przodu, i to ze stałą prędkością. Również inne średniowieczne gry miotlarskie, takie jak irlandzki aingingein, angielski shuntbumps czy szkocki creaothceann, wymagały od uprawiających je zawodników precyzyjnego latania na miotłach, tak więc prawdopodobnie miotły, na których latali gracze uprawiający te dyscypliny, różniły się co do jakości wykonania oraz parametrów lotu w sposób znaczący od mioteł używanych jedynie do podróży. Musiały być szybsze, zwrotniejsze i być może nawet wygodniejsze od nich, inaczej nie byłoby możliwie uprawianie na nich tak dynamicznych sportów. Dlatego też to właśnie średniowieczne sporty miotlarskie przyczyniły się w znaczący sposób do postępu w konstrukcji mioteł, przy czym należny zaznaczyć, że nadal były to zwykłe, a jedynie ulepszone, miotły, które nie mogły być nazwane miotłami sportowymi czy też wyścigowymi w dzisiejszym rozumieniu. To pojęcie narodziło się wraz z rozwojem najbardziej obecnie popularnej na świecie gry miotlarskiej, jaką jest quidditch[3]. Choć wiadomo, że już w XI stuleciu w okolicach moczarów Queerditch Marsh uprawiano pierwsza grę miotlarską, w której wykorzystywano piłkę, nie miała ona jeszcze swojej nazwy (pochodzącej prawdopodobnie od nazwy tej miejscowości), a jej zasady były znacznie prostsze niż współczesne. Quidditch jednak, w przeciwieństwie do innych gier miotlarskich, ciągle ewoluował i zdobywał coraz więcej zwolenników wśród czarodziejów. Jego zasady po raz pierwszy opisał Zachariasz Mumps w 1398 r, co świadczy o tym, że stała się ona na tyle popularna, że poważnie zajęto się uregulowaniem jego reguł. Dopiero jednak w XIX stuleciu quidditch zaczął odgrywać dominująca rolę w ewolucji mioteł. Miotły współczesne[] Schemat działania zaklęcia poduszkującego W 1820 roku Elliot Smethwyck po raz pierwszy w historii zastosował w konstrukcji miotły zaklęcie poduszkujące, które sprawiło, że miotły stały się o wiele wygodniejsze. Jednak nadal były one przedmiotami wykonywanymi w pojedynczych egzemplarzach przez różnej klasy rzemieślników, i chociaż latały szybciej od swych średniowiecznych protoplastów, nadal nie mogły osiągać dużych prędkości, wysokości, a sterowanie nimi było trudne. Nadal też najlepsze egzemplarze mioteł wykonywane były przez wykwalifikowanych rzemieślników, jednak ich osiągi sportowe rzadko dorównywały wyszukanemu stylowi wykończenia i jakości wykonania. W XIX wieku pojawili się jednak rzemieślnicy, którzy zaczęli produkowane przez siebie miotły sprzedawać na wolnym rynku, nadając im nawet nazwy. Jocunda Sykes z Dębowym Gromem 79 Przykładem takiej miotły może być Dębowy Grom 79 (ang. Oakshaft 79), miotła skonstruowana w 1879 r. przez Eliasa Grimstone’a z Portsmouth. Była to ładna miotła o wyjątkowo grubej dębowej rączce, przystosowana do dalekich lotów i odporna na wiatry. Na tej miotle w 1935 r. Jocunda Sykes[4] po raz pierwszy przeleciała nad Atlantykiem. Dębowy Grom okazał się jednak zbyt oporny przy prowadzeniu na dużych prędkościach, dlatego nie znalazł uznania graczy quidditcha. W 1901 roku Gladys Boothby skonstruowała Księżycową Brzytwę (ang. Moontrimmer), miotłę znacznie bardziej zaawansowaną od Dębowego Gromu. Na miotle tej można było osiągać znaczną wysokość, nie tracąc nic ze zwrotności. Był na nią duży popyt, którego Gladys, wykonująca każdy egzemplarza osobiście,nie mogła zaspokoić, dlatego też z radością powitano pojawienie się na rynku Srebrnej Strzały (ang. Silver Arrow), produkowanej przez Leonarda Jewkesa, która do dzisiaj uznawana jest za prototyp współczesnej miotły sportowej. Osiągała ona znacznie wyższą niż Dębowy Grom czy Srebrna Strzała prędkość (do 70 mil na godzinę z wiatrem), jednakże i ta miotła produkowana była przez jednego rzemieślnika, tak więc popyt na nią znacznie przewyższał podaż. Narodziny miotły sportowej[] Ron na Zmiataczu 11 W 1926 roku bracia Bob, Bill i Barnaba Ollertonowie założyli Wytwórnię Mioteł Zmiataczy (ang. Cleansweep Broom Company). Ich pierwszy model, Zmiatacz Jedynka (ang. Cleansweep One), był wytwarzany w ilościach uprzednio niespotykanych i reklamowany jako miotła sportowa, przeznaczona specjalnie do quidditcha. Zmiatacz okazała się prawdziwym sukcesem braci Ollertonów i zanim minął rok, mioteł tych używała każda brytyjska drużyna quidditcha. Powstanie firmy Ollertonów i wypuszczenie na rynek Zmiatacza Jedynki można umownie uznać za początek współczesnej miotły sportowej. W odróżnieniu bowiem od Dębowego Gromu czy nawet Srebrnej Strzały, Zmiatacz miał ściśle określone przeznaczenie – quidditch, i temu podporządkowano jego wygląd i parametry. Musiały być na tyle dobre, że miotły tej zaczęły używać profesjonalne drużyny quidditcha. Rozwój przemysłu miotlarskiego w Europie[] Bracia Ollertonowie tylko trzy lata byli monopolistami na rynku mioteł sportowych. Już w 1929 r. powstała bowiem Spółka Wytwórców Komet (ang. Comet Trading Company), którą założyli Randolph Keitch i Basil Horton, dwaj gracze drużyny quidditcha Jastrzębie z Falmouth. Ich pierwszym modelem była Kometa 140 (ang. Comet 140, a 140 w nazwie miotły to liczba modeli, które przetestowali, aby osiągnąć to, o co im chodziło). W swojej miotle zastosowali opatentowane przez siebie zaklęcie hamujące, które sprawiało, że gracze w quidditcha byli odtąd mniej narażeni na przestrzelenie nad bramką czy przelecenie poza linie boiska. Kometa stała się szybko najbardziej popularnym modelem w wielu drużynach brytyjskich i irlandzkich, detronizując Zmiatacza Jedynkę. Rywalizacja pomiędzy obiema firmami produkującymi miotły sportowe była coraz bardziej zażarta, na czym korzystali użytkownicy mioteł sportowych, przede wszystkim gracze quidditcha. W roku 1934 pojawił się Zmiatacz Dwójka, ulepszona wersja Jedynki, zaś w 1937 – Zmiatacz Trójka[5]. Kometa 180 zadebiutowała na rynku w roku 1938. Komercyjny sukces, jaki odniosły obie firmy produkujące miotły sportowe sprawił, że zaczęły powstawać w Europie nowe wytwórnie mioteł. W 1940 roku firma Black Forest[6], należąca do Ellerby’ego i Spudmore’a, wypuściła na rynek kolejną miotłę sportowa, Świetlistą Smugę[7] (ang. Tinderblast), która jednak nie dorównywała prędkością Kometom i Zmiataczom. Również kolejny model firmy, Migdrąg ( znacząco szybszy od Smugi, nie zdobył uznania graczy quidditcha z uwagi na wyraźną utratę mocy przy wzbijaniu się w górę. W 1955 r. pojawiła się na rynku firma Universal Brooms Ltd. ze swoją Spadającą Gwiazdą (ang. Shooting Star), najtańszą do dziś miotłą sportową, zwaną popularnie Meteorem. Po początkowym wybuchu entuzjazmu dla tej miotły okazało się, że z upływem czasu traci ona szybkość i pułap[8], co doprowadziło do bankructwa firmy w 1978 r. Devlin Whitehorn z jednym z Nimbusów W 1967 r. świat quidditcha został zelektryzowany wiadomością o powstaniu firmy Miotły Sportowe Nimbus ( Racing Company), założonej przez Devlina Whitehorna[9] . Już pierwszy model tej wytwórni, Nimbus 1000, wzbudził prawdziwą sensację. Osiągający prędkość 100 mil na godzinę i zdolny obrócić się o 360 stopni w miejscu Nimbus łączył w sobie niezawodność starego Dębowego Gromu 79 ze zwrotnością najlepszych Zmiataczy. Stał się natychmiast sprzętem preferowanym przez zawodowe drużyny quidditcha w całej Europie, a kolejne modele – Nimbus 1001, Nimbus 1500 i Nimbus 1700 utrwaliły wiodąca pozycję firmy na rynku. W 1990 roku na rynku pojawiła się nowa miotła, Wiciosztych 90 ( 90), która w zamyśle jej twórców, Flyte’a i Barkera, zastąpić miała Nimbusa na czele listy najlepszych mioteł sportowych. Mimo znakomitego wykończenia i kilku nowych bajerów, jak wbudowany gwizdek ostrzegawczy czy samo prostujący się ogon, Wiciosztych ma tendencję do krzywienia się przy dużej szybkości, czym zasłużył na niechlubną opinię miotły, której dosiadają czarodzieje mający więcej galeonów niż rozumu. Wytwórnia Miotły Sportowe Nimbus natychmiast zareagowała na próbę zachwiania jej pozycji wypuszczeniem w 1991 na rynek Nimbusa 2000, a już rok później kolejnego modelu, Nimbusa 2001[10]. Nimbus 2000 W chwili debiutu Nimbus 2000 był najszybszą miotła wyścigową na świecie. Miotła była smukła, lśniąca, wyposażona w mahoniową rączkę i długi ogon zrobiony ze starannie dobranych witek i ze złotym napisem z nazwą. Natychmiast podbiła rynek mioteł sportowych, choć jak się okazało, po kilku latach użytkowania dochodziło do niepotrzebnej utraty prędkości. Wypuszczony na rynek w 1992 roku Nimbus 2001 był znacznie szybszy od swego poprzednika. Miotła ta była krótsza od Nimbusa 2000, lecz miała dłuższy ogon. Miała większe i wygodniejsze niż model Nimbus 2001 2000 strzemiona, które dodatkowo były obrotowe. Niestety, tak jak i w poprzednim modelu, również i w Nimbusie 2001 po kilku latach użytkowania dochodziło do niepotrzebnej utraty prędkości. Większość zawodowych drużyn quidditcha natychmiast po ukazaniu się na rynku obu przebojów firmy Nimbus zakupiła je dla swoich graczy. Gdy nic nie wskazywało na możliwość przełamania dominacji Nimbusow na rynku mioteł sportowych, w 1993 roku pojawiła się na nim Błyskawica (ang. Firebolt). Błyskawica Miotłę tę skonstruował Randolph Spudmore, syn Able’a Spudmore’a, jednego z właścicieli spółki Black Forest. Błyskawica szybko przyćmiła sławę Nimbusa 2001. Miała znacznie lepsze od niego parametry, i to w stosunku 3:1, co sprawiło, że została niemal natychmiast uznana za najlepszą miotłę sportową na świecie. Przy jej budowie Randolph Spudmore jako pierwszy zastosował w miotlarstwie produkty żelazne wykonane przez gobliny, włączając w to podnóżki, stojak i obręcze trzymające witki. Sprawa ta nie jest do końca zrozumiała, ale wydaje się, że dodatki od goblinów dają Błyskawicy dodatkową energię, szczególnie przy niekorzystnych warunkach Wiktor Krum na Błyskawicy pogodowych. Błyskawica wyposażona jest także w antypoślizgowe uchwyty na stopy, które są wygodne dla graczy w quidditcha. Rączka wykonana jest z polerowanego hebanu, a witki z brzozy lub z leszczyny – zależy od osobistych wymagań. Uważa się, że brzoza jest szczególnie wydajna przy wysokich lotach, natomiast leszczyna bardziej odpowiednia dla dynamicznie latających czarodziejów. Błyskawica przede wszystkim rozwija znaczną prędkość. Osiąga 150 mil (ok. 240 kilometrów) na godzinę w ciągu 10 sekund. Szczyci się niezrównaną równowagą i precyzją lotu. Wyposażona jest w czujnik specjalnego zaklęcia hamującego typu klątwa, które nie poddaje się żadnym znanym przeciwzaklęciom. Błyskawica powszechnie uznawana jest za najlepszą miotłę sportową lat 90. Jej następca, Błyskawica Doskonała[11] (ang. Firebolt Supreme), jest jej ulepszonym modelem, który jednak znacząco nie odbiega parametrami od Błyskawicy. Miotlarstwo na świecie[] Nie ulega wątpliwości, że kolebką nowoczesnego miotlarstwa jest Europa, a konkretnie Wielka Brytania. Jednakże wraz z upowszechnianiem się quidditcha na świecie, zaczęły powstawać również poza Wielką Brytanią wytwórnie mioteł, jednakże żadna z nich nie osiągnęła komercyjnego sukcesu wytworów angielskich. Na miotłach produkowanych poza Anglią latają zwykle gracze quidditcha z kraju producenta, często na takich właśnie miotłach latają też ich drużyny narodowe. Warto tu wymienić np. Yajirushi[12], światowej klasy miotłę sportową produkowaną w Japonii, na której lata Japońska narodowa drużyna quidditcha, czy też pochodzącą z Brazylii miotłę Varápidos, którą na swój podstawowy sprzęt wybrała Brazylijska narodowa drużyna quidditcha. Budowa miotły sportowej[] Schemat budowy miotły sportowej Współczesne miotły sportowe znacznie różnią się od swych średniowiecznych protoplastów zarówno budową, jak i funkcjami. Nadal każda miotła składa się z rączki (rękojeści) i umocowanego do niej ogona, jednakże oba te elementy dostosowane są do ich przeznaczenia- lotów sportowych na dużych prędkościach. Rączki zwykle są więc profilowane, aby zapewnić graczowi optymalnie aerodynamiczną postawę, różnią się między sobą grubością i profilem oraz pokrywającymi je, magicznie wzmocnionymi, lakierami. Witki ogona zwykle są upięte obręczami, aby w trakcie ewolucji na miotle nie wypadały i nie rozłaziły się pod różnymi kątami, co wpłynęłoby na parametry całej miotły. Stosowane są również, zwykle wykonane ze stali lub stopów, podnóżki na nogi, pozwalające wygodnie dosiąść miotły i ułatwiające sterowanie oraz wykonywanie karkołomnych manewrów. Poszczególne modele mioteł wyposażane są przez ich twórców w szereg zaklęć, które przynajmniej teoretycznie powinny być pomocne podczas lotu, a zwłaszcza gry w quidditcha. Są to zaklęcia hamujące, przeciwwibracyjne, przeciwurokowe i wiele innych, przy czym jedynie część z nich jest znana, gdyż wiele z nich producenci trzymają w tajemnicy. Rodzaje mioteł z uwagi na przeznaczenie[] Od chwili, gdy miotły sportowe stały się powszechnie dostępne, one spełniają również podstawową dla mioteł funkcję, jaką jest transport. Czarodzieje używają mioteł sportowych do zwykłych przejażdżek dla przyjemności oraz do podróżowania wychodząc ze słusznego założenia, że nie warto kupować jednej miotły tylko do podróży, a innej- do gry. Są oczywiście od tej reguły wyjątki, zwłaszcza w rodzinach bogatych czarodziejów, których stać na zakup kilku mioteł. Jednakże poza miotłami sportowymi można wyróżnić jeszcze inne – z uwagi na ich przeznaczenie. Miotły rodzinne – ten typ mioteł nie jest przeznaczony do uprawiania sportu, a jedynie do podróżowania na nich wielu osób jednocześnie. Do tego typu mioteł należy np. Błękitna Butla (ang. Bluebottle)[13] oraz Fambus Station Wagon[14]. Reklama Fambus Station Wagon Miotła dziecinna Harry'ego Pottera Miotły dziecięce - przeznaczone do zabawy i nauki latania. Różnią się od zwykłych nie tylko wielkością, dostosowaną do budowy ciała dziecka, ale i parametrami. Miotły dziecięce unoszą się zaledwie ok. stopę nad ziemią, nie mogą również rozwijać dużych prędkości. Schemat budowy miotły specjalnej Alastora Moody'ego Miotły specjalne – ten typ mioteł wyróżnia się swą niepowtarzalnością. Miotły specjalne konstruowane są dla konkretnego odbiorcy i uwzględniają jego indywidualne zapotrzebowania. Przykładem takiej miotły jest miotła należąca do znanego aurora, Alastora Moody’ego, która pełni rolę latającego wózka inwalidzkiego. Miotła ta ma całkowicie przekonstruowane siedzisko, zaopatrzona została w oparcie oraz system sterowania oparty na dźwigniach, ma także umieszczone z przodu podnóżki na stopy. Miotła a wizerunek czarodziejów w oczach mugoli[] „Każdy czarodziej w wieku szkolnym wie, że umiejętność latania na miotłach jest od dawna naszą najgorzej strzeżoną tajemnicą. Niemal każda mugolska ilustracja przedstawiająca czarownicę ukazuje ją na miotle, a choć owe naiwne obrazki zwykle budzą w nas śmiech (na takich miotłach nie dałoby się utrzymać w powietrzu ani przez chwilę), przypominają nam, że przez tyle stuleci byliśmy tak niefrasobliwi i nieostrożni. Nie dziwmy się więc, że dla mugoli miotły zawsze wiążą się z czarami.” Mugolska rycina z XV w. przedstawiająca czarownicę podczas lotu na miotle Pomimo prób zachowania umiejętności latania w tajemnicy przed mugolami, udało się to tylko częściowo. Wielu mugoli widziało czarodziejów w trakcie lotu na miotle, co było skutkiem nieostrożności osób używających mioteł. Takie przypadki zdarzały się regularnie na przestrzeni wieków, co ukształtowało w mugolach przekonanie, że czarodziej (a częściej czarownica) musi po prostu latać na miotle. Nie rozumiejąc zasad działania oraz przeznaczenia mioteł w świecie czarodziejów, mugole utożsamiają latanie z samą istotą byciem czarodziejem, uważają to za jeden z jego nieodłącznych elementów, taki jak posiadanie czarnego kota czy brodawek na nosie. Na szczęście wiara w istnienie magii nie jest zbyt powszechna wśród mugoli, co sprawia, że nadal doniesienia o dostrzeżeniu czarodzieja lecącego na miotle są przyjmowane przez większość mugoli z przymrużeniem oka. Znane firmy miotlarskie[] Logo firmy Miotły Sportowe Nimbus Wytwórnia Mioteł Zmiataczy Spółka Wytwórców Komet Black Forest Universal Brooms Ltd. Flyte and Barker Miotły Sportowe Nimbus Znane modele mioteł[] Air Wave Gold Air Wave Gold Australian Flyabout 50 Błękitna Butla Błyskawica Błyskawica Doskonała Dębowy Grom 79 Gwiezdna Zamiatarka XXI Kometa 140 Kometa 180 Kometa 260 Kometa 290 Księżycowa Brzytwa Migdrąg Nimbus 1000 Nimbus 1001 Nimbus 1500 Nimbus 1700 Reklama Nimbusa 1700 Nimbus 2000 Nimbus 2001 Piorun VII Syberyjska Strzała Spadająca Gwiazda Srebrna Strzała Świetlista Smuga Transylvanian Barb Turbo XXX Turbo XXX Varápidos Wiciosztych 90 Yajirushi Zmiatacz 1 Zmiatacz 2 Zmiatacz 3 Zmiatacz 5 Zmiatacz 6 Zmiatacz 7 Zmiatacz 11 Literatura miotlarska[] Okładka Tygodnika Szukającego Podstawową lekturą dotyczącą miotlarstwa jest ciągle Quidditch przez wieki Kennilworthy Whispa, który zajął się w niej nie tylko quidditchem, ale też historią miotły i miotlarstwa. Jednak niemal każda pozycja traktująca o quidditchu zawiera, co oczywiste, informacje na temat mioteł, bez których uprawiać tego sportu się nie da. Warto tu wymienić Biblię Pałkarza Brutusa Scrimgeoura, W powietrzu z Armatami Juliusa Dehoffe’a czy Jak pokonać tłuczka – taktyki obronne w quidditchu, również autorstwa Kennilworthy Whispa. Najnowszymi trendami w dziedzinie mioteł sportowych zajmuje się poradnik Jak wybrać miotłę[15], drukujący testy i porównania mioteł będących aktualnie na rynku. Podobną tematykę porusza Tygodnik szukającego[16], w którym publikowane są np. porównania mioteł obecnych na rynku. Zakup, konserwacja i naprawy miotły[] Podręczny Zestaw Miotlarski Współcześnie miotły sportowe są ogólnie dostępne, i zakupić je można nawet poprzez sprzedaż wysyłkową, a dostarczone zostaną sowią pocztą. W Wielkiej Brytanii najbardziej znanym sklepem, w którym nabyć można miotłę, jest znajdujący się na ulicy Pokątnej w Londynie sklep Markowy sprzęt do quidditcha, w którym oferowane jest do sprzedaży wszystko, co ma związek z tym sportem, w tym przede wszystkim najnowsze modele mioteł wyścigowych. Z kolei Splinter and Kreek's to sklep, w którym można było kupić używaną miotłę. W swojej reklamie w Proroku Codziennym[17] sklep oferował szereg starszych modeli, takich jak Spadająca Gwiazda, Kometa 220 oraz Zmiatacz 5. Zepsute miotły oczywiście można naprawić. Reperowaniem uszkodzonych mioteł zajmuje się Arkie Alderton w swoim Sklepie Błyskawicznej Naprawy[18] oraz Serwis Zepsutych Mioteł, prowadzony przez Shimmy’ego Hardoteera na ulicy Pokątnej[19]. Użytkownicy mioteł zwykle sami je konserwują w trakcie ich bieżącego używania, często używając do tego np. Podręcznego zestawu miotlarskiego[20], który oprócz materiałów do konserwacji zawiera w sobie także Poradnik samodzielnej konserwacji mioteł. Ogólny nadzór nad używaniem i konserwacją mioteł sprawuje Zarząd Nadzoru Miotlarskiego, wchodzący w skład Departamentu Transportu Magicznego Ministerstwa Magii. Nauka latania na miotle[] Profesor Rolanda Hooch prowadząca lekcję latania Dzieci pochodzące z rodzin czarodziejskich zwykle uczą się latania na miotle już w domu rodzinnym, przed rozpoczęciem nauki w Hogwarcie[21]. Dzieci z rodzin mugolskich takiej możliwości nie mają, dlatego też na pierwszym roku nauki w szkole obowiązkowym dla wszystkich uczniów przedmiotem jest Latanie (przedmiot), którego uczyła profesor Rolanda Hooch. Lekcje latania są tylko na pierwszym roku nauki. Miotły w Sadze[] Weasleyowie na swych Zmiataczach 7 Miotły sportowe pojawiają się w każdej książce i w każdym filmie Sagi o Harrym Potterze. Już w pierwszej części istotną rolę odgrywa Nimbus 2000, pierwsza miotła wymieniona z nazwy, którą otrzymuje Harry, gdy zostaje zakwalifikowany do drużyny Gryfonów jako szukający. W drugiej części pojawia się Nimbus 2001, na którym latał Draco Malfoy i cała Reprezentacja Slytherinu w Quidditchu, zaś w trzeciej – Błyskawica, którą Harry dostał w prezencie od Syriusza Blacka po tym, jak został zniszczony przez Wierzbę Bijącą jego Nimbus. Ron Weasley w nagrodę za zostanie prefektem dostał w piątej klasie w prezencie od rodziców Zmiatacza 11, i na tej miotle występował jako obrońca w drużynie Gryfonów. Hermiona Straż przednia, Alastor Moody ze swoją miotłą specjalną Granger nie przepadała za lataniem na miotle, jedyną sceną, w której dosiada samodzielnie miotły, jest ucieczka z płonącego Pokoju Życzeń w ósmym filmie z serii. Rodzeństwo Rona również grało w drużynie Gryfonów. Ginny Weasley była znakomitą ścigającą, zaś jego bracia Fred i George, obaj latający na Zmiataczach 7, byli w niej pałkarzami. Na Zmiataczach 7 latała również większość drużyny Krukonów, w tym Cho Chang. Harry Potter na swojej Błyskawicy pokonał smoka podczas pierwszego zadania Turnieju Trójmagicznego i na niej też był ewakuowany przez straż przednią z domu przy Privet Drive 4 do Kwatery Głównej Zakonu Feniksa na Grimmauld Place 12 w Londynie. Eskortował go wówczas na swojej specjalnej miotle Alastor Moody. Bliźniacy na miotłach uciekli ze szkoły, gdy dyrektorem szkoły została Dolores Umbridge. Występowanie[] Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie) Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film) Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra) Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka) Harry Potter i Komnata Tajemnic (film) Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra) Harry Potter i więzień Azkabanu (książka) Harry Potter i więzień Azkabanu (film) Harry Potter i więzień Azkabanu (gra) Harry Potter i Czara Ognia (książka) Harry Potter i Czara Ognia (film) Harry Potter i Czara Ognia (gra) Harry Potter i Zakon Feniksa (książka) Harry Potter i Zakon Feniksa (film) Harry Potter i Zakon Feniksa (gra) Harry Potter i Książę Półkrwi (książka) Harry Potter i Książę Półkrwi (film) Harry Potter i Książę Półkrwi (gra) Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra) Harry Potter i Przeklęte Dziecko Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka) Quidditch przez wieki (świat realny) Harry Potter: Wyskakująca Księga LEGO Harry Potter: Budowa Magicznego Świata LEGO Harry Potter: Postacie Magicznego Świata Lego Harry Potter: Lata 1-4 LEGO Harry Potter: Lata 5-7 LEGO Harry Potter Bloomsbury Live Chat Przypisy ↑ Jedynymi czarodziejami, którzy posiedli taką zdolność byli Lord Voldemort, jego córka Delphini oraz Severus Snape, lecz nie są znane zaklęcia, których do tego używali. ↑ Zobacz znany mugolski mit o Dedalu. ↑ W Ameryce Północnej grą popularniejszą od klasycznego quidditcha jest jego odmiana, Quodpot, którą w XVIII wieku wymyślił Abraham Peasegood. ↑ Za to osiągnięcie umieszczona została w kartach z czekoladowych żab. ↑ Zmiatacz 5 powstał pomiędzy 1937 a 1953 r, kolejne modele, oznaczone 6 i 7- przed 1991 r., zaś Zmiatacz 11 zadebiutował w 1995 r. ↑ Czasami jako siedzibę tej firmy wskazywany jest niemiecki Schwarzwald. ↑ Model znany po wojnie w Polsce jako „Żarówka”. ↑ Należący do Rona Weasleya egzemplarz Spadającej Gwiazdy po latach użytkowania stał się tak powolny, że wyprzedzały go nawet motyle. ↑ Za założenie tak istotnej dla miotlarstwa firmy Devlin Whitehorn znalazł się wśród kart z czekoladowych żab. ↑ Takie nietypowe marketingowo posunięcie firmy tłumaczyć można jedynie chęcią ostatecznego „dobicia” konkurencji. ↑ Jej największym konkurentem był Piorun VII. ↑ W języku japońskim „yajirushi” oznacza „znak strzały”. ↑ Angielska nazwa miotły, Bluebottle oznacza Bławatek. ↑ Miotła powstała w firmie Miotły Sportowe Nimbus, była reklamowana w Proroku Codziennym w 1996 roku. ↑ W 1995 roku w gazecie znalazło się porównanie Zmiatacza 11 i Komety 290. ↑ W 1996 r. tygodnik opublikował porównanie dwóch mioteł: Air Wave Gold oraz Turbo XXX. ↑ Sklep pojawia się jedynie w Daily Prophet Newsletters. ↑ Sklep Błyskawicznej Naprawy został wspomniany tylko w Bloomsbury Live Chat z J. K. Rowling. ↑ Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film). ↑ Zestaw taki Harry Potter dostał w prezencie od Hermiony Granger. ↑ Nie było to jednak zasadą, gdyż np. Neville Longbottom umiejętności tej nie posiadł.
Harry Potter,znicz i miotła,idź do dziurawego kotła 2012年8月22日 · Ok to ja piszę inicjały pewnej osoby z harrego Pottera z waszym zadaniem jest zgadnąć do kogo one należą
Przeczytałeś wszystkie książki? Widziałeś wszystkie filmy? I nadal nie masz dość Harry'ego Pottera i jego magicznego świata? W takim razie stroje Harry'ego Pottera są właśnie dla Ciebie! Normalny staje się wyjątkowy W swoje jedenaste urodziny chłopiec Harry Potter dowiaduje się, że jego zmarli już rodzice byli czarodziejami. On sam zostaje zaproszony do szkoły z internatem dla czarodziejów w Hogwarcie, gdzie wraz ze swoimi nowymi przyjaciółmi Ronem i Hermioną zostaje wprowadzony w świat magii. W czasach szkolnych Harry wielokrotnie musiał stawić czoła wyzwaniom, głównie związanym z mordercą jego rodziców, Lordem Voldemortem. Ten mroczny mag został w noc tych wydarzeń pozbawiony wszelkich mocy, ponieważ nie był w stanie zabić Harry'ego z powodu miłości jego matki. Od tego czasu Lord Voldemort, pragnący odzyskać swoje moce, poluje na Harry'ego. Rozpoczyna się magiczna przygoda. Accio Strój Harrego Pottera Zawsze chciałeś zanurzyć się w ten fascynujący świat? Kostiumy Harry'ego Pottera można znaleźć prawie tak łatwo, jak w przypadku zaklęcia wywoławczego Accio, a mianowicie za pomocą zaledwie kilku kliknięć w sklepie. Gryffindor Slytherin Ravenclaw Hufflepuff Niestety, nie masz Tiary przydziałów czyli gadającego kapelusza, który przypisuje Cię do jednego z czterech domów w Hogwarcie, jak w książce i filmie. Tym lepiej: Sam masz wybór, do którego domu chcesz dołączyć. Jesteś odważny jak Gryffindor? A może masz tendencję do podstępnej i mrocznej magii jak Slytherin? Czekają na ciebie różne kostiumy, jedyne co musisz zrobić, to chwycić je. Twoje przyjęcie będzie magiczne! Przebranie Harry Potter jest odpowiednie dla każdego. Nawet jako kobieta masz możliwość przebrania się w, na przykład w kostiumy Hermiony. Nie należy również pomijać tych najmłodszych, ponieważ dzięki kostiumom Harrego Pottera w rozmiarach dziecięcych mogą oni również zabłysnąć na każdym przyjęciu urodzinowym dla dzieci. Oprócz urodzin imprezy tematyczne są oczywiście również bardzo modne. Niech Twoje przyjęcie tematyczne stanie się hitem i oczaruje gości wspaniałymi dekoracjami imprezowymi Harry'ego Pottera. Czy to papierowe talerze i kubki, czy obrusy i serwetki: Wybór jest duży i pozwala każdemu zaimponować i zaskoczyć. Oczy wszystkich fanów Harry'ego Pottera na pewno rozświetlą się z entuzjazmem. Dekoracje jak na ulicy pokątnej Co to za czarodziej bez różdżki? Albo Harry Potter bez jego okrągłych okularów? Są to z pewnością trudne do wyobrażenia scenariusze, dlatego zdecydowanie warto uzupełnić kostium Harrego Pottera o kilka akcesoriów: okulary magiczny kapelusz magiczna różdżka miotła Czy na przykład chcesz być asem Quidditcha, tak jak Harry Potter, i latać w powietrzu? Wtedy oczywiście będziesz potrzebował pasującej magicznej miotły. Tylko z odpowiednimi akcesoriami można wykonać autentyczny strój Harry Potter. Ulica Pokątna to miejsce, gdzie magowie załatwiają swoje sprawy i zaopatrują się w różnego rodzaju magiczne i niemagiczne przedmioty. Zawsze chciałeś tam robić zakupy, ale nie chciałeś jeździć na plan filmowy czy do parków rozrywki w Wielkiej Brytanii czy USA? Nie ma problemu: Sklep to Twoja własna ulica Pokątna z dużym wyborem wspaniałych, magicznych przedmiotów. Kto nie jest zafascynowany wspaniałym i pełnym przygód światem Harry'ego Pottera? Zostań magikiem w kostiumie Harry'ego Pottera i spełnij swoje marzenia!
» Artykuły » Fan Zone » Magiczne dowcipy*** ***Trochę śmiechu każdemu się przyda! W naszej sekcji Fan Zone nie mogło, rzecz jasna, zabraknąć najlepszych dowcipów rodem ze świata Harry'ego Bellatrix Lestrange's wchodzi do piekła. Spotyka tam diabła, który wyjaśnia, iż w piekle każdy musi zanurzyć się w odchodach na taką głębokość, na jaką sobie zasłużył przez całe życie, następnie prowadzi ją do sali i każe jej stanąć w odchodach po pas. Bellatrix rozgląda się na boki - i widzi Lucjusza Malfoya stojącego po kolana, Avery'ego stojącego też po kolana, Karkarova stojącego w odchodach po łydki. Nagle spostrzega Glizdogona stojącego zaledwie po kostki. Bellatrix odzywa się do diabła: - Ty, słuchaj, Glizdogon stoi tylko po kostki, a przecież on tylu ludzi zamordował... Diabeł patrzy i mówi: - Ach, rzeczywiście. Glizdogon, przestań udawać i zejdź z głowy Voldemorta. *** Snape mówi do Harry'ego: - Potter, w twoim eliksirze pływa mucha! - A co, mam jej przynieść kąpielówki? *** Snape mówi do Harry'ego: - Potter, w twoim eliksirze pływa mucha! - Spokojnie, ona dużo nie wypije! *** Snape mówi do Harry'ego: - Potter, w twoim eliksirze jest mucha! - A czego pan się spodziewał z mojej strony? Szczura? *** Harry zdaje egzamin u Snape'a. Ponieważ nic nie umie, profesor nie wie, jaką ocenę mu wpisać, bo nawet na jedynkę nie zasłużył. Wpisuje więc słowo "osioł". Harry patrzy i mówi: - No dobrze, pana podpis już jest, a gdzie ocena? *** Petunia Dursley karmi małego Dudleya. - Synku, jedz chlebek. - Ale ja nie lubię chlebka! - Jedz chlebek, Dudziaczku. Jeśli będziesz jadł chlebek, będziesz silny i zdrowy! - A po co mam być silny i zdrowy? - Żeby móc pracować i zarabiać na chlebek. - Ale ja nie lubię chlebka! *** Ron leci na swojej starej Zmiataczce. Nagle miotła odmawia mu posłuszeństwa. Harry proponuje, że weźmie Rona na hol i poholuje go swoim Nimbusem 2000. - Jeśli będę leciał za szybko, to pokaż mi ręką, wtedy zwolnię. Lecą tak i lecą. Nagle do Harry'ego podlatuje na Błyskawicy Cho, puszcza do niego oko i przyspiesza. Harry nie czeka i też przyspiesza. Dolatuje do Cho, która znowu puszcza do niego oko i przyspiesza. Lecą tak coraz szybciej, Harry zapomina o Ronie. Nagle przelatują obok dwóch czarodziejów. Jeden z nich mówi zdziwiony: - Ty, słuchaj, te dwie miotły chyba ze sto dwadzieścia mil na godzinę leciały. - Ty, to jeszcze nic! Tam z tyłu ktoś leciał na Zmiataczce i pokazywał ręką, że będzie wyprzedzał! *** Lucjusz Malfoy siedzi w Azkabanie. Pyta go inny z więźniów: - Jak wpadłeś? - Przez przypadek. Mój syn Draco pisał w szkole wypracowanie na temat "Czym się zajmuje mój tata?" *** Ojciec krzyczy na syna: - Powinieneś brać przykład z Albusa Dumbledore'a! W twoim wieku był najlepszym uczniem w szkole! - Tak, tato, ale w twoim wieku był już największym współczesnym czarodziejem! *** Harry mówi do Rona: - Dałem dziś odpocząć Hedwidze! - W jaki sposób? - Osobiście doręczyłem Snape'owi mój anonimowy list z pogróżkami! *** Vernon Dursley u psychiatry: - Panie doktorze, od dwóch dni słyszę jakieś głosy i nikogo przy tym nie widzę! - Kiedy dokładnie to się panu przytrafia? - Zawsze, gdy odbieram telefon! *** Dudley rozmawia z kolegą. - Oglądałem wczoraj mecz. - Jaki był wynik? - Nasi wygrali 2:0. - Kto strzelił bramki? - Pierwszą bramkę zdobył Michael Owen, a drugą jakiś Replay. *** Dudley pyta ojca: - Tato, czy możesz mi powiedzieć, jak rosną włosy? - Daj mi spokój, mam teraz coś innego na głowie... *** Ron wybiera się z Harrym na mugolskie przedstawienie w operze. Pyta go: - Harry, czemu ten facet grozi tamtej kobiecie patykiem? - On jej nie grozi, tylko dyryguje! - No to czemu ona tak głośno krzyczy? *** Gilderoy Lockhart telefonuje do kolegi i mówi: - Cześć, czy mógłbyś mi podać swój numer telefonu, bo go zapomniałem?... *** Dudley, po zdobyciu tytułu mistrza w boksie, postanowił nagrać swoją pierwszą płytę. Dawni koledzy Dudleya ze szkoły nabijają się: - Kto mu powiedział, że potrafi w ogóle śpiewać? - Nikt, ale też nikt nie odważył się dać mu do zrozumienia, że nie potrafi! *** Przed sklepem stoi bardzo długa kolejka. Ludzie denerwują się i przeklinają. Nagle przybiegają Fred i George, usiłują ominąć kolejkę. Zbulwersowani ludzie łapią ich i odsyłają na koniec kolejki. A oni znowu próbują przedostać się do wejścia. Sytuacja powtarza się kilka razy. Wreszcie Fred nie wytrzymuje i woła zdenerwowany: - Dobra, jak sobie chcecie! Nie otworzymy dzisiaj tego sklepu! Opublikowane: 2005-10-24 (38306 odsłon)[ Wróć ] | Powrót do strony głównejPiwo przelej do rondelka, dodaj do niego ekstrakt i przyprawy. Podgrzej całość na średnim ogniu. Nie dopuść do zagotowania. Dodawaj do jajecznej masy po parę łyżek grzanego piwa, jednocześnie miksując, aby masa się nie zważyła. Na koniec przełóż rozrzedzony kogel-mogel do piwa i krótko zmiksuj mikserem. Magia, latające miotły, zaklęcia – to tylko kilka elementów, na które składa się świat Harry’ego Pottera. Jest on najbardziej popularnym czarownikiem na całym świecie. Na podstawie książek powstało wiele adaptacji filmowych, akcesoriów oraz gadżetów, które nie tracą popularności. Franczyza Harry’ego Pottera jest ogromna i wciąż zyskuje wielu fanów. Magia to ciekawy temat, a rozbudowany świat i ciekawe postacie to ogromny plus, który działa na plus. Dzięki fenomenowi, który ogarnął cały świat, wiele różnych przedmiotów zostało stworzonych właśnie z tą postacią. Do jednych z nich należy pościel Harry Potter. Co zatem warto o niej wiedzieć? Jaki rozmiar pościeli wybrać? O tym dowiesz się w dalszej części artykułu! Skąd tak naprawdę wziął się Harry Potter? Harry Potter jest bardzo popularny na całym świecie. Na pewno o nim słyszałeś, ale możliwe jest, że nie wiesz nic więcej na jego temat. Postać, wraz z całym magicznym światem pierwszy raz ujrzała światło dzienne w 1997 roku, za sprawą książki brytyjskiej pisarki Rowling. W krótkim czasie odniosła ogromny sukces i stała się bestsellerem nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale i na całym świecie. Dlatego też powstały kolejne powieści z tej serii. Łącznie na rynku ukazało się ich siedem. Książki należą do gatunku fantazy i opowiadają o społeczności magicznej i świecie magii, który istnieje równolegle do świata niemagicznego. Harry to jedna z głównych postaci tej serii. Towarzyszą mu przyjaciele: Ron i Hermiona, którzy chodzą z nim do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. W wielki skrócie seria opowiada o tym jak nasz protagonista walczy z innymi czarodziejami, a w szczególności z czarnoksiężnikiem Lordem Voldemortem. Voldemort chce sprawować władzę nad całym światem magii oraz osiągnąć nieśmiertelność. Dzięki elementom fantastycznym, wspaniałemu światu przedstawionemu oraz interesującym postacią, powieść doczekała się adaptacji filmowych, które rozpowszechniły tę książkę jeszcze bardziej. Wielu ludzi jest bardzo zafascynowanych całą serią. Kupują różnego rodzaju gadżety, akcesoria oraz inne przedmioty powiązane właśnie z tym magicznym światem. Dlatego też pościel Harry Potter, będzie idealnym dodatkiem do pokoju małego jak i dużego czarodzieja. Wymiary a propozycje pościeli z Harrym Potterem dla wiernych fanów świata magii 1. Pościel Harry Potter 140×200 Pościel o takich wymiarach jest jednym ze standardowych rozmiarów, dlatego też bardzo łatwo znajdziesz ją nie tylko w sklepie internetowym, ale i stacjonarnym, który oferuje taki właśnie asortyment. Należy ona do jednych z największych rozmiarów. Przed zakupem powinieneś dobrze zmierzyć swoją kołdrę oraz poduszkę. Dlaczego? Aby wybrać odpowiedni rozmiar i kupić pościel Harryego Pottera. Jeśli wybierzesz za małą pościel, to wtedy poduszka i kołdra mogą nie wejść w poszewki, a także zwijać się i sprawiać, że spanie pod nią będzie niewygodne i będziesz czuł nierówności. To samo stanie się, gdy wybierzesz za duży rozmiar. Kołdra w poszewce będzie się zwijać i na pewno poczujesz duży dyskomfort podczas spania. Pościel Harry Potter 140×200 będzie idealna na kołdrę o takich samych wymiarach. Przed zakupem zmierz swoją pościel i śpij wygodnie. Wiele modeli pościeli z Harrym Potterem o rozmiarze 140×200 znajdziesz na Jeśli chodzi o wzory, to naprawdę masz z czego wybierać. Producenci prześcigają się w różnego rodzaju wzorach i kolorach, aby zaspokoić pragnienia wszystkich czarodziejów, którzy nawet w nocy chcą czuć się magicznie. Pościel Harry Potter nada się do każdego pokoju, dzięki unikalnym wzorom. Możesz wybrać pościel w ciemniejszych barwach z tajemniczym i majestatycznym zamkiem Hogwartu. Na pierwszym planie znajdziesz duży herb ministerstwa magii, który łączy wszystkie cztery domy. Złoty kolor pięknie komponuje się z szarościami, które go otaczają. Ta pościel z Harrego Pottera jest dwustronna. Oznacza to, że jeśli odwrócisz ją na drugą stronę, znajdziesz na niej herb szkoły na białym tle. Taki kontrast między jedną, a drugą stroną pościeli bardzo dobrze się prezentuje. Pościel z Harry’ego Pottera z ciekawą grafiką, dla każdego fana. Źródło: Pościel Harry Potter 140×200 z dużym kolorowym herbem magicznej szkoły na szarym tle to kolejna propozycja. Na pewno spodoba się ona osobom, które lubią jaśniejsze, stonowane kolory. Ta pościel z Harrego Pottera przeniesie cię w świat magii i tajemnic. Duży herb z kolorami poszczególnych domów na pościeli oraz małe kolorowe herby przykują uwagę niejednego fana książek, oraz filmów. Tak samo jak poprzednia pościel z Harrego Pottera jest dwustronna. Na wewnętrznej stronie znajduje się przyjemny dla oka wzór. Dzięki takiemu rozwiązaniu pościel nie znudzi Ci się tak szybko, ponieważ możesz decydować, pod którą stroną będziesz spać. Jeśli wolisz jaśniejsze kolory na pewno spodoba Ci się ten wzór. Pościel z kolorowym herbem Hogwartu. Źródło: Kolejną propozycją z serii pościel Harry Potter 140×200 jest kolorowy design z dużym herbem. Na pewno zainteresuje każdego, kto lubi barwne pościele. Pościel Harrego Pottera posiada poduszkę, która ma niesamowity wzór z poszczególnymi domami, do których można dołączyć w magicznym świecie. Na wewnętrznej stronie znajdziesz małe herby ze zwierzętami, które je reprezentują. Na pewno pod taką pościelą każdemu fanowi będzie się przyjemnie i wygodnie spało. Pościel z herbem Hogwartu oraz zwierzętami, które reprezentują poszczególne domy. Strona wewnętrzna i zewnętrzna z ciekawym designem. Źródło: 2. Pościel z Harrym Potterem 160×200 Taka pościel idealnie nadaje się do większego łóżka. To znaczy, że nie jest ona przeznaczona dla bardzo małych dzieci, tylko dla młodzieży i dorosłych. Dzięki takiej pościeli na pewno nie zmarzniesz w zimne dni, ponieważ będziesz mógł cały się nią dokładnie okryć. Oto kilka propozycji, które na pewno Ci się spodobają. Jeśli jesteś fanem mroczniejszych wzorów, prawdopodobieństwo jest duże, że wybierzesz właśnie tę pościel Harry Potter 160×200! Szare i czarne kolory połączone z barwami poszczególnych domów, do których można dołączyć w Hogwardzie na pewno przypadną Ci do gustu. Lekko postrzępione flagi oraz grafika zamku cudownie się prezentują. Poduszka utrzymana jest w takiej samej kolorystyce, przez co dopełnia całą pościel, tworząc idealny komplet. Pościel Harry Potter 160×200 – mroczniejsza propozycja, dla osób lubią ciemne kolory. Źródło: Jeśli interesuje cię inna kolorystyka to także mamy dla Ciebie propozycję! Ta pościel Harry Potter 160×200 nasycona jest wieloma elementami, które składają się na świat przedstawiony w powieściach oraz filmach. Peleryna niewidka, okulary, latająca miotła czy czarodziejki kapelusz to tylko kilka motywów, które pojawiają się na pościeli. Każdy fan będzie zachwycony taką grafiką, ponieważ na wewnętrznej stronie znajduje się jeszcze więcej przedmiotów nawiązujących do serii książek. Złote przedmioty na białym tle na pewno rozjaśnią pokój. Design na poduszce także jest ciekawy, gdyż znajduje się na niej między innymi magiczna księga oraz złoty znicz. Taka pościel z Harrego Pottera jest na pewno oryginalna. Ciekawa pościel Harry Potter 160×200 – design z elementami, które powiązane są z serią książek oraz filmów. Źródło: 3. Pościel Harry Potter – inne rozmiary Wymiary pościeli z Harrym Potterem podane powyżej są najbardziej popularne wśród kupujących. Oczywiście na rynku można się spotkać z większymi rozmiarami np. pościel Harry Potter 200×200, a także mniejszymi np. 100×160 lub 120×160. Dobierz pościel do swoich potrzeb oraz wymiarów poduszki, oraz kołdry. Wtedy na pewno będziesz mógł spać wygodnie każdej nocy i mieć magiczne sny. Harry podziękował czarownicy i wsiadł do ekspresu, w którym znalazł pusty przedział. Po chwili zobaczył chłopca razem, z którym przebiegał przez barierkę, a ten zapytał się, czy te miejsca są wolne, po czym usiadł. Przedstawili się sobie. Ron nie mógł uwierzyć, że siedzi naprzeciwko TEGO Harrego Pottera.
Ciekawe miejsca. W lokalu przy ul. Grodzkiej w Krakowie w można zobaczyć wiszące miotły, zagrać w magiczne gry planszowe albo poczytać kultowe historie niezwykłego czarodzieja. Przychodzą tu ludzie, którzy są zakręceni na punkcie bohatera powieści piwnicy przy ulicy Grodzkiej od niedawna działa lokal „Dziórawy Kocioł”. Nazwa odnosi się do książkowej kawiarni z Harrego Pottera, w której młodzi czarodzieje pili kremowe piwa i sok dyniowy. Właściciel kawiarni zadbał o magiczny wystrój i zaczarowane menu. - Każdy, kto czytał lub oglądał Harrego Pottera marzy o tym, by spróbować kremowego piwa bezalkoholowego. Przepis jest nasz, na bazie mleka, karmelu, uśmiechu barmana i kilku magicznych składników - tłumaczy Przemysław Hus, właściciel lokalu. Pomimo tego, że miejsce jest otwarte od niecałych trzech miesięcy, klientów nie brakuje. W lokalu można zobaczyć wiszące miotły, zagrać w magiczne gry planszowe albo poczytać kultowe historie niezwykłego czarodzieja. - Przychodzą do nas ludzie, którzy są wręcz zakręceni na punkcie Harrego Pottera. Mają tatuaże związane z książką, ubrania jak z Hogwartu, które zamawiają w zagranicznych sklepach internetowych albo magiczne talizmany - opowiada Angelika Wrona, kelnerka z Dziórawego Kotła. Krakowianie pomimo upływu kilkunastu lat od premiery pierwszego tomu, wciąż są zafascynowani młodym czarodziejem. Bractwo Czapki Studenckiej UJ zorganizowało w sobotę nocną sesję filmową z Harrym Potterem. Zainteresowanie wśród studentów było tak duże, że organizatorzy po kilku dniach zamknęli listę gości z uwagi na brak miejsc w Sport z "Harry'ego Pottera" w rzeczywistości, czyli mistrzostwa Polski w TVN24/x-newsMiłośnicy Harrego Pottera czekają też na kolejną część opowieści, która wyjdzie za kilka miesięcy. Książka „Harry Potter i przeklęte dziecko” będzie opowiadała o przygodach najpopularniejszego czarodzieja 19 lat po akcji rozgrywającej się w siódmej części sagi. Oprócz przygód Harrego poznamy też magiczne perypetie jego syna. Informacja o planowanej publikacji zelektryzowała fanów na całym świecie, którzy na potęgę zamawiają ją w sklepach internetowych. Książka stała się bestsellerem na pół roku przed premierą. Czeka na nią także Katarzyna Kozioł, 23-letnia studentka edytorstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. - Zawsze gdy jestem w domu, to zaglądam do ulubionych fragmentów i co parę lat odświeżam całą serię od deski do deski. Po dwudziestym razie przestałam liczyć - mówi. Harrego Pottera zaczęła czytać jako dziecko. - Jeśli coś zafascynowało mnie tak mocno, gdy byłam dzieckiem, przez sentyment zawsze ze mną zostanie. Poza tym Harry Potter przekazuje wiele pozytywnych postaw, jak np. pochwała prawdziwej, wielkiej przyjaźni. Dużo robi też dobre tłumaczenie, odpowiedniki dziwnych nazw są niezwykle chwytliwe - mówi Katarzyna Jakubiak, 23-letnia studentka studiów dalekowschodnich ma całe grono znajomych, którzy tak samo jak ona pokochali Harrego Pottera. - Czasem dyskutujemy na temat alternatywnych historii, które mogłyby pojawić się w fabule, albo rzucamy cytatami z książki. Dwa lata temu zorganizowaliśmy sylwestra podczas którego Harry Potter był motywem przewodnim - mówi Karolina Jakubiak, 23-letnia studentka studiów dalekowschodnich. Harrym Potterem fascynują się też ludzie, którzy przeczytali tę książkę jako dorośli. - Fascynacja magią może utrzymywać się przez całe życie. Myślę, że jest to spowodowane tym, że w dzieciństwie większość z nas chciała być czarodziejem i bawiła się drewnianym patyczkiem imitującym magiczną różdżkę - dodaje Przemysław Hus. Cykl książek Rowling został opublikowany w 200 krajach, przetłumaczony na 67 języków i sprzedany w ponad 450 milionach egzemplarzy. Gdyby wszystkie te książki ułożyć obok siebie, to wyszedłby wąż o długości 1017 km, to jak odległość od Świnoujścia do Bieszczad. - Rowling wbiła się w bardzo dobry okres czasowy. Kilkanaście lat temu rozwijająca się kultura masowa tylko czekała na dzieło z potencjałem. Wokół Pottera rozpętała się gigantyczna akcja promocyjna. Sukces potterowski miał na czym wyrosnąć, a fani sami nakręcali i nakręcają spiralę sukcesu, chociażby poprzez wielogodzinne stanie w kolejkach po książkę - uważa Michał Stonawski, krakowski autor opowiadań i krytyk czerwca na deskach londyńskiego teatru West End, będzie miała miejsce premiera sztuki teatralnej opartej na historii opisanej w ósmej części Harrego Pottera.